انجمن مارکتینگ امریکا این‌گونه تعریف برند را بیان می‌کند: “یک نام، واژه، نماد، یا طرح ترکیبی از آن‌ها می‌باشد. هدف آن شناساندن محصولات و یا خدمات یک فروشنده یا گروهی از فروشندگان و همچنین تمایز آن‌ها از سایر رقبا است.
تعریف برند در قانون ایران ماده ۱ قانون ثبت‌نام تجاری و اختراعات؛ مراد از نام تجاری همان برند است: نام تجاری عبارت است از هر قسم علامتی اعم از نقش، تصویر، رقم، حرف، عبارت، مهر، لفاف و مواردی از این قبیل که برای امتیاز و تشخیص محصول یک شهر یا یک ناحیه از مملکت اختیار شود. برچسب، امضا، اتیکت، واژه و … را می‌توان جزو نام تجاری به شمار آورد.
واژه‌نامه بین‌المللی مارکتینگ، برند را این‌گونه تعریف می‌کند: برند در یک تعریف کوتاه، نام یک محصول است، به همراه شخصیت و هویت مشهودی که به‌وسیله خالقان و مالکان به آن داده می‌شود.
امروزه برند ارائه‌دهنده‌ی مجموعه‌ای از قول‌ها و تعهدات است و به اعتماد، ثبات و پایداری و مجموعه‌ای تعریف‌شده از انتظارات اشاره دارد. این مجموعه قول‌ها و تعهدات شامل خصوصیات و ویژگی‌هایی است که خریدار می‌خرد و حاصل آن رضایت مشتری او است. ویژگی‌هایی که یک برند را شکل می‌دهد ممکن است واقعی یا غیرواقعی، عقلایی یا احساسی، ملموس یا نامرئی باشد. اگرچه یک مصرف‌کننده ممکن است هیچ‌گونه ارتباطی با یک محصول یا خدمت نداشته باشد ولی او می‌تواند نوعی ارتباط با برند و ویژگی‌های آن داشته باشد.
این ارتباط با برند و ویژگی‌های آن متأثر از ادراکات مشتری است و به‌طور کاملاً ذهنی است و همین ارتباط ضامن بقای رابطه بلندمدت کسب‌وکار مشتری است. در حقیقت، ادراک مشتریان از برند خواه درست باشد خواه نادرست، مبنای تصمیم‌گیری آن‌ها برای خرید برند است. اگر برندی به‌طور دائم به‌عنوان ارائه‌دهنده‌ی استانداردهای بالایی از کیفیت ادراک شود، با ارزش و قوی محسوب می‌شود.
گرندر و لوی اعتقاد دارد نام تجاری، نمادی پیچیده است که دامنه متنوعی از ایده‌ها و ویژگی‌ها را در برمی‌گیرد. نام تجاری نه‌تنها با استفاده از آهنگ خود و معنی و مفهوم لغوی بلکه، مهم‌تر از آن با استفاده از هر عاملی که در طول زمان به نحوی با آن درآمیخته و در جامعه به‌صورت هویتی اجتماعی و شناخته‌شده نمود یافته، با مشتری سخن می‌گوید.