غول‌های نوظهور در حال جهانی‌شدن هستند، بازارهای جهانی قادرند پایگاه‌های جدید مشتریان، پلتفرم‌های تولید یا مراکز نوآوری در اختیار این شرکت‌ها قرار دهند. غول‌های نوظهور می‌توانند فراتر از مرزهای خود گسترش یابند تا کسب‌وکارشان را وسعت بخشند و برند بسازند و گسترش یابند و کارهای جدیدی بیاموزند که در محیط داخلی خود امکانش را ندارند.
بسیاری از شرکت‌های برآمده از بازار نوظهور، پیش از کمرنگ شدن محدودیت‌های قانونی از قبیل مبادلات خارجی و کنترل سرمایه در دوران آزادسازی دهه ۱۹۹۰ بسیار محدود بودند، اما پس‌ازآن توانستند جهانی شوند. زمانی که این اقتصادهای نوظهور و بازارهای بورس شکوفا شدند و جذابیت آن‌ها در نظر سرمایه‌گذاران خارجی خریدار سهام افزایش یافت، منابع بیشتری در دسترس غول‌های نوظهور بالقوه قرار گرفت تا آن را در ساخت کسب‌وکارهای بین‌المللی سرمایه‌گذاری کنند.
برخی مدل‌های کسب‌وکار ذاتاً جهانی‌اند، مثل مدل‌هایی که به دنبال استفاده از عوامل اولیه ارزان‌تر در بخشی از دنیا هستند تا به تقاضا در منطقه‌ای دیگر پاسخ‌گویند؛ برای مثال می‌توانیم به شرکت‌های نرم‌افزار و مشاور فناوری اطلاعات هندی یا تولیدکنندگان چینی اشاره‌کنیم. این شرکت‌ها اغلب از اساس جهانی هستند. سایر مدل‌های کسب‌وکار را می‌توان کاملاً درون مرزهای کشور محدود نگه داشت، مخصوصاً در بازارهای بزرگی که شرکت‌ها می‌توانند در آن‌ها از صرفه‌جویی‌های ناشی از مقیاس داخلی بهره‌برداری کنند. همه‌ی شرکت‌های برآمده از بازارهای نوظهور نمی‌توانند یا نباید اثری جهانی داشته باشند. اگر قابلیت‌های ذاتی شرکتی در خارج از بازار داخلی خودش بی‌ارزش باشد یا برای سازگاری یا کسب قابلیت‌های جدید در بازارهای خارجی با کمبود منابع یا مشکلات مدیریتی مواجه باشد، به تأخیر انداختن جهانی‌سازی-و تمرکز بر فرصت‌هایی در مکان‌هایی دیگر، شامل تمرکز بر فرصت‌ها در بازار داخلی- اغلب رویکرد هوشمندانه‌ای است.
غول‌های نوظهور بالقوه که می‌خواهند جهانی شوند، باید درباره‌ی نحوه‌ی گسترش کسب‌وکارهایشان خارج از بازارهای داخلی خود و نیز درباره قابلیت‌هایی که باید به دست آورند، تفکری نظام‌مند داشته باشند. هر دو این تصمیمات – به کجا رفتن و چه به دست آوردن- باید با منابع اولیه مزیت رقابتی این شرکت‌ها مرتبط باشد. نقل‌مکان غول‌های نوظهور به بازارهای خارجی، بسیار باهم متفاوت است، اما این نقل‌مکان‌ها اغلب بازتابی از قابلیت‌های اساسی است که در بازارهای داخلی این شرکت‌ها نهادی‌اند. خاستگاه‌های غول‌های نوظهور که بافت‌ها و محیط‌هایی مملو از خلأهای نهادی‌اند، ممکن است به جهانی‌سازی آن‌ها صدمه بزند، اما توانائی‌شان دربرطرف نمودن خلأهای نهادی باعث می‌شود تا بتوانند جهانی‌سازی را به سایر بازارهایی که دارای ساختارهای بازار مشابهی هستند، نیز گسترش دهند. همچنین غول‌های نوظهور می‌توانند از طریق جهانی‌سازی و با به‌کارگیری نهادهای بازار جهانی برای ایجاد قابلیت‌هایی در سطح جهانی، خلأهای نهادی بازارهای داخلی‌شان را جبران کنند.