- موقعیت‌های اقتصادی: کارآفرین قاطعانه نسبت به موقعیت‌های محیط عکس‌العمل نشان می‌دهد. دیگران ممکن است موقعیت را ببینند، بشنوند، یاد بگیرند و حتی تااندازه‌ای تجربه کنند، اما فقط کارآفرین از آن به نحو مطلوب استفاده می‌کند. کارآفرین با زیرکی، محیط اطراف خود را تحت نظارت دارد و به دنبال ایده‌ها و موقعیت‌ها برای سوددهی می‌باشد.
- از خطر نمی‌هراسد: کارآفرین خطرات یک کار را محاسبه می‌نماید، شانس موفقیت یا شکست را در نظر می‌گیرد. بر اساس این تخمین‌ها او تصمیم می‌گیرد که کار را ادامه داده یا از آن صرف‌نظر کند. کارآفرینان برخلاف مردم عادی خطر را می‌پذیرند، توجه خود را معطوف به شانس موفقیت می‌کنند و از شکست ترسی ندارند. درعین‌حال از امکان شکست آگاه بوده و به همین خاطر کار برایشان جذاب‌تر می‌شود.
- تولید سرمایه: کمبود سرمایه هرگز مانع پیشروی کارآفرین واقعی نمی‌شود. کارآفرین به روش‌های مختلف ایجاد سرمایه می‌کند. ممکن است به دنبال سرمایه‌دارانی باشد که طرح‌های او را باور داشته باشند و خطر را با دوستان و آشنایان نزدیک تقسیم می‌نماید و یا از منابع پولی مثل بانک‌ها و… استفاده می‌کند.
- نوآوری: یکی از علائم کارآفرینی نوآوری است. به همین دلیل است که می‌گویند کارآفرین کار را به سمت پیشرفت و توسعه سوق می‌دهد. نوآوری کارآفرینان، همواره موجب انقلاب در زندگی روزمره می‌شود. آن‌ها به روش‌هایی فکر می‌کنند که بتوانند محصولی با استفاده خاص برای استفاده‌های دیگر تطبیق دهند، اصلاح، جایگزین یا ترکیب کنند.
- نظم در کار: کارآفرین کسی است که فکر می‌کند چگونه، چطور، کجا، چه موقع و چه تعداد مواد، کارگر، سرمایه و… برای تبدیل ایده‌ها به محصول موردنیاز است. کارآفرین فعالیت‌های افراد اعم از تولید، فروش، اداری، مالی و… را هماهنگ می‌نماید. او مراقب است که سفارش‌ها به‌موقع تحویل داده شوند، کیفیت محصولات خوب باشد و تمامی نقل و انتقالات به‌خوبی ثبت شوند.
- تصمیم‌گیری: کارآفرین تمامی جوانب را برای حل مشکلات در نظر گرفته و بنا بر تناسبشان، آن هارا طبقه‌بندی می‌کند و بهترین راه‌حل هارا انتخاب می‌کند و همواره در جستجوی راه‌حل‌های جایگزین است. وقتی‌که موسسه کوچک و نوپا است، تصمیم‌گیری باید توسط کارآفرین انجام شود و نمی‌توان این تصمیم‌گیری تارا به افراد و کارکنان ارجاع داد؛ اما وقتی موسسه بزرگ‌تر می‌شود، می‌توان بعضی از این تصمیم‌ها را به سرپرستان محول نمود، ولی تصمیم‌های اصلی همچنان باید توسط خود کارآفرین گرفته شود.
- برنامه‌ریزی: کارآفرین در صورت نیاز می‌تواند ناگهان تصمیم‌گیری کند. برای این کار، او باید حوادثی را که ممکن است در آینده اتفاق بیفتد پیش‌بینی کند و از عواقب آن آگاه باشد. ماهیت شغلی کارآفرین، سرمایه‌گذاری طولانی‌مدت، پیش‌بینی جایگزین‌ها و عواقب آن‌ها قبل از اتفاق، پیش‌بینی تغییرات و آمادگی تطبیق با این شرایط، امر مهم برنامه‌ریزی را ایجاب می‌کند.
- کسب سود: کارآفرین مواظب است تولیداتش فروش داشته و پول‌ساز باشد. او با مشتریان خود ارتباط شخصی برقرار می‌کند و عامل عرضه محصولات و خدمات خود می‌باشد. سود یکی از عوامل مهم برای بقا است. سود یکی از شاخص‌های تعیین‌کننده در چگونگی اداره‌ی یک شغل در شروع آن می‌باشد. سود نشان‌دهنده پذیرش یا عدم پذیرش محصول در بازار است. سود در کارآفرینی هم پاداش است و هم ایجاد انگیزه می‌کند.
انتهای مطلب/ لینک محتوا
