مهم‌ترین رویکرد یک کسب و کار استراتژیک، برنامه‌ریزی جهت مزیت رقابتی بلندمدت آن کسب و کار در محیط بازار می‌باشد. مزیت رقابتی پایدار به یک شرکت امکان می‌دهد تعداد کافی مشتریانی را جذب کند که کالا و خدمات شرکت را به‌صورت پایدار به سایر شرکت‌ها ترجیح دهند. این تقاضای پایدار برای محصولات یک شرکت عامل اصلی سودآوری در بلندمدت می‌باشد. در ادامه به بیان چهار رویکرد استراتژیک جهت به دست آوردن جایگاهی فراتر از رقبا می‌پردازیم؛
- توسعه مزیت مبتنی بر هزینه: دستیابی به هزینه‌های پایین‌تر از رقبا می‌تواند یک مزیت رقابتی پایدار را ایجاد کند، چراکه هزینه‌های پایین‌تر این امکان را برای شرکت فراهم خواهد کرد که قیمتی پایین‌تر از رقبا ارائه کند و یا حاشیه سود بیشتری نسبت به رقبا داشته باشد.
- ایجاد مزیت مبتنی بر تمایز: شرکت‌های دنبال کننده تمایز باید مستمراً به دنبال نوآوری‌های جدید باشند، تلاش مستمری برای افزایش حیثیت نام تجاری داشته باشند و یا بکوشند برای دفاع از خود در مقابل رقبایی که تلاش می‌کنند از ویژگی‌های محصولات پیشنهادی شرکتی که با موفقیت از استراتژی تمایز استفاده کرده تقلید کنند، به سطوح بالاتری از خدمات ارزش افزا دست یابند.
- تمرکز بر یک گوشه بازار در یک صنعت: بسیاری از شرکت‌ها به‌جای آنکه به دنبال کل خریداران یک صنعت باشند، از طریق برآورده کردن نیازها و خواسته‌های بخش کوچکی از خریداران آن صنعت، مزیت رقابتی کسب کرده‌اند.
- توسعه نقاط قوت رقابتی بی‌مانند: اغلب اوقات دستیابی به یک مزیت رقابتی بادوام نسبت به رقبا، بیشتر به ایجاد قوت و توانمندی‌های باارزش رقابتی در منابع بستگی دارد تا به آنچه برای داشتن یک محصول متمایز لازم است. رقبای باهوش می‌توانند تقریباً همواره ویژگی‌های یک محصول مشهور را تقلید کنند ولی دستیابی به تجربه و فوت‌وفن یا منابع تخصصی که یک شرکت آن را طی مدت طولانی رشد داده و تکمیل کرده است، بسیار دشوارتر است.