کسب و کار در مسیر صحیح ...

به گزارش “آژانس کسب و کار هورموند“، در موسسه «مام»، پنج مرحله زیر در انتخاب نشان تجاری (Trademark) مؤثر برای محصولات جدید که وارد بازار جهانی می‌شدند، مورد عمل قرار گرفتند، در این مطلب به بررسی هریک از این عوامل می پردازیم؛

  1. برقراری معیارهایی برای علامت تجاری محصول، طرح ریزان در مورد نشان های تجاری محصول احتمالی در آینده در برابر سازگار شدن آن با تصورات مشتری، به دست دادن تصویری مطلوب از محصول و فعالیت‌های تبلیغاتی مارکتینگ مختلف، به ارزیابی پرداختند. برای مثال، طرح ریزان در مورد خط تولید «کلاس‌های الکترونیکی» در طلب نامی بودند که ماهیت فن‌آوری پیشرفته محصول را برساند و اینکه قابلیت لازم را در جریان انجام فعالیت‌های تبلیغاتی داشته باشد. فراتر از این مطلب، طرح ریزان به این نتیجه رسیدند که علامت تجاری انتخابی، باید متمایز باشد و فواید و مفهومی را در مورد مشخصات محصول به همراه داشته باشد. همچنین شکل و سازمان‌دهی آن باید نسبتاً آسان باشد و نیز به‌خوبی به خاطر آورده شود و به‌راحتی تلفظ گردد. همچنین اگر محصولاتی به خط تولید افزوده شود، باید بتوان که این علامت تجاری را در مورد آن‌ها نیز بکار برد. علامت تجاری انتخابی ازلحاظ اهمیت ویژه‌ای که در بازارهای جهانی دارد، باید به‌آسانی به زبان مشتریان کشور خارجی موردنظر ترجمه شود، بدون آنکه اشاراتی منفی به پاره‌ای از معانی غیرمنتظره داشته باشد؛ مثلاً کوک در زبان چینی یعنی «بچه قورباغه مومی را گاز بگیر» و شورلت نوا در اسپانیولی یعنی «جلو نمی‌رود» و سوزن گیره بیگودی موی تولید شرکت «سان بیم» موسوم به «میست استیک» در زبان آلمانی یعنی «چوب‌دستی گردافشانی».
  2. فهرستی از نشان های تجاری گیرا و مؤثر را تهیه کنید. منبع اولیه شامل نام‌های محصولاتی است که قبلاً در ترکیب آگهی‌ها وجود داشته است؛ مانند وقتی‌که فروشنده‌ای بر اساس خط‌مشی بخش خصوصی نامی را به محصولی می‌دهد، یا نامی که با مجوز شرکت صاحب علامت تجاری برای محصولی در نظر گرفته‌شده است یا هرگونه نام‌های اصلی متنوع شامل نخستین حرف نام شرکت‌ها (آی بی اِم، سی بی اِس)، نام‌های ابتکاری (کلینکس، اکسان)، ارقام (قرن ۳۱)، شخصیت‌های افسانه‌ای (کیفیت سمونیت)، نام‌های شخصی (فورد)، نام‌های جغرافیایی (بل جنوب غربی)، نام‌های منتخب از کتاب لغت (لوازم‌خانگی ویرپول- به معنی گرداب)، نام‌های خارجی (نستله) و ترکیبات واژه‌ای (شامپوی سر و کتف «شامپوی هد اند شولدرز») و درنهایت (کلاس الکترونیکی).
  3. با غربال کردن و سبک‌سنگین کردن فهرست نام‌ها، مناسب‌تری را برای آزمون بعدی انتخاب کنید. در اینجا، معمولاً طراحان به معیارهای اصلی انتخاب نام مراجعه می‌کنند.
  4. واکنش‌های مصرف‌کننده را درباره نام‌های باقی‌مانده به دست آورید. این مرحله شامل بررسی‌های غیررسمی است و بیشتر بر روی مصاحبه‌های گروهی متمرکز است که توسط اعضای موسسه «مام» با خریداران آینده و احتمالی دوره‌های آموزشی «مام» انجام‌شده است.
  5. به جستجوی یک علامت تجاری بپردازید. یک شرکت چندملیتی باید علامت‌های تجاری خود را در هر کشوری که در آن محصولات خود را مارکتینگ و عرضه کرده است، به ثبت برساند. این امر وقت‌گیر و پرهزینه است. برای آنکه محصولی از حمایت‌های قانونی برخوردار گردد، علامت تجاری مربوط به شرکت تولیدکننده آن باید به محصول الصاق شده یا بر روی آن حک گردیده باشد، یا با برچسب بر روی بسته‌بندی آن چاپ‌شده باشد؛ ضمن اینکه علامت تجارتی مذکور نباید با سایر نشان های تجارتی اشتباه شود. همین‌که علامت تجارتی به ثبت رسید، این علامت استفاده اختصاصی از یک «واژه، علامت، ترکیبی از حروف یا اعداد یا وسایلی همچون بسته‌بندی مشخص» را برای شرکت فراهم می‌سازد. این امر مادام که محصول دارای علامت تجارتی باشد، قابل مارکتینگ و عرضه به بازار است. بااین‌همه، نام و محصول، بعدازآنکه خیلی مردم‌پسند شد، به نامی عام و تحت مالکیت عمومی تبدیل می‌شود. چنین اتفاقی را می‌توان در مورد محصولاتی با علامت تجاری مشهور دید. نام‌هایی همچون آسپیرین، لینولئوم، نایلون و برخی دیگر از همین دست است. در مواردی هم این عمومیت یافتن نام و ، برای آن‌ها نوعی تهدید بوده است، مانند «زیراکس» و «کلینکس».

انتهای مطلب/