کسب و کار در مسیر صحیح ...

اتحادهای استراتژیک نقشی بسیار مهم در استراتژی‌های جهانی ایفا می‌کنند زیرا بسیار رایج است که شرکت‌ها عامل کلیدی موفقیت در بازار نداشته باشند. این عامل می‌تواند توزیع، نام برند، سازمان فروش، فناوری، قابلیت تحقیق و توسعه یا قابلیت تولید باشد. برطرف کردن این نقیصه به‌صورت داخلی زمان و هزینه‌ی بیشتری طلب می‌کند. با در نظر گرفتن عدم قطعیت عملیات در کشورهای دیگر، اتحاد استراتژیک گزینه‌ای طبیعی برای کاهش سرمایه‌گذاری همین‌طور عدم انعطاف و ریسک همراه آن است.

اتحاد استراتژیک یک تشریک‌مساعی در راستای اهرم کردن قوت‌های دو یا چند سازمان برای دستیابی به اهداف استراتژیک است. تعهد بلندمدتی وجود خواهد داشت.

اتحاد استراتژیک پتانسیلی برای دستیابی به یک هدف یا انجام یک وظیفه‌ی استراتژیک – مانند به دست آوردن سیستم توزیع در ایتالیا- به‌صورت سریع، کم‌هزینه و همراه با احتمال موفقیت بالا، فراهم می‌آورد.

اتحادهای استراتژیک می‌توانند شکل‌های گوناگونی به خود بگیرند از یک توافق غیررسمی نه‌چندان محکم گرفته تا یک سرمایه‌گذاری مشترک رسمی. غیررسمی‌ترین توافق ممکن است به‌سادگی تلاش برای کار با یکدیگر (مثلاً فروش محصولات ما از طریق کانال توزیع شما) و اجازه دادن به شکل‌گیری سیستم‌ها و شکل‌های سازمانی در خلال توسعه یافتن اتحاد باشد.

انگیزه‌ی ایجاد اتحادهای استراتژیک می‌تواند میل به دستیابی به برخی منافع استراتژی جهانی باشد، یک اتحاد استراتژیک می‌تواند:

  • صرفه‌جویی ناشی از مقیاس ایجاد کند. سرمایه‌گذاری ثابت تویوتا در طراحی خودرو و دستگاه‌های تولید، در میان واحدهای بیشتری توزیع‌شده است چراکه سرمایه‌گذاری مشترکی با عمری بیش از ۲۵ سال در کالیفرنیا با جنرال موتورز انجام داده است.
  • موجب دسترسی به بازارهای استراتژیک شود. فیات، خودروساز ایتالیایی، جهت دستیابی به بازار ایالات‌متحده، به کرایسلر پیوست.
  • بر موانع تجارت غلبه کند. اینلند استیل و نیپون استیل با همکاری یکدیگر کارخانه‌ی پیشرفته نورد سرد در ایندیانا برپا کردند. نیپون فناوری، سرمایه و دسترسی به کارخانه‌های خودروسازی ژاپنی را در ایالات‌متحده تأمین کرد. در عوض دانش محلی و از آن مهم‌تر توانایی دورزن سهمیه‌های انحصاری واردات را به دست آورد. شاید بهره‌گیری از یک اتحاد استراتژیک برای جبران نبود یا ضعف در یک دارایی و شایستگی لازم، رایج‌تر باشد. ازاین‌رو یک اتحاد استراتژیک می‌تواند:
  • خط محصولی را برای خدمت‌رسانی به گوشه‌های بازار تکمیل کند. به‌عنوان‌مثال فورد و کرایسلر جهت فراهم آوردن عناصر کلیدی خط محصولشان بر اتحاد تکیه کرده‌اند. رابطه‌ی بلندمدت فورد با مزدا به ایجاد بسیاری از مدل‌های فورد همچنین دسترسی به برخی از بازارهای شرق دور انجامید. وقتی مزدا تصمیم به عدم تولید مینی ون گرفت، فورد برای کمک گرفتن به نیسان روی آورد. یک شرکت به‌سادگی نمی‌تواند گستره‌ی مدل‌های موردنیاز در بازار بزرگی مانند ایالات‌متحده را تأمین کند.
  • دسترسی به فناوری موردنیاز را فراهم آورد. با دسترسی پیدا کردن فیات به بازار ایالات‌متحده، کرایسلر به فناوری طراحی خودروهای اقتصادی دست پیدا کرد.
  • از ظرفیت مازاد استفاده کند. در سرمایه‌گذاری مشترک جنرال موتورز و تویوتا از کارخانه بلااستفاده جنرال موتورز در کالیفرنیا استفاده شد.
  • به قابلیت‌های تولید با هزینه‌ی پایین‌دست پیدا کند. بسیاری از شرکت‌ها از وال مارت گرفته تا دل، برای تأمین محصولات، متحدانی در چین‌دارند.
  • به یک نام یا روابط با مشتری دست یابد. ان جی کی سهام یکی از شرکت‌های زیرمجموعه‌ی جنرال الکتریک را که خط محصول آن منسوخ و قدیمی شده بود، خریداری کرد تا به نام و اعتبار جنرال الکتریک در بازار تجهیزات الکتریکی ایالات‌متحده دست یابد. یک شرکت قالب‌های تزریقی آمریکائی برای دسترسی به شرکت‌های تولیدکننده‌ی ژاپنی در ایالات‌متحده که ترجیح می‌دادند از تأمین‌کنندگان ژاپنی خرید کنند، با میتسویی متحد شد.
  • سرمایه‌گذاری موردنیاز را کاهش دهد. در برخی موارد، یکی از شرکت‌های سرمایه‌گذاری مشترک می‌تواند بدون اینکه نیازی به آوردن منابع مالی باشد، تنها فناوری بیاورد.

انتهای مطلب/