نتایج پایش ملی محیط کسبوکار ایران در تابستان ۱۳۹۶، رقم ۵.۷۷ (نمره بدترین ارزیابی ۱۰ است) را بهعنوان شاخص ملی به دست میدهد که حدودی بدتر از وضعیت این شاخص نسبت به ارزیابی فصل گذشته (بهار ۱۳۹۶ با میانگین ۵.۶۹) بوده است. همچنین این ارزیابی بیانگر آن است که ازنظر فعالان اقتصادی مشارکتکننده در این پایش، محیط کسبوکار ایران در تابستان ۱۳۹۶ تا حدودی نامساعدتر شده است.
در تابستان ۱۳۹۶، فعالان اقتصادی مشارکتکننده در این پایش، سه مؤلفه: ۱- دشواری تأمین مالی ۲- بیثباتی و غیرقابلپیشبینی بودن قیمتها (مواد اولیه و محصولات) و ۳- رویههای غیرمنصفانه و ناعادلانه ممیزی و دریافت مالیات را نامناسبترین و سه مؤلفه: ۱- محدودیت دسترسی به برق، ۲- محدودیت دسترسی به سوخت (گاز، گازوئیل و…) و ۳- محدودیتهای دسترسی به ارتباطات (تلفن همراه و اینترنت) را مناسبترین مؤلفههای محیط کسبوکار کشور نسبت به سایر مؤلفهها ارزیابی کردهاند.
به گزارش تسنیم، همچنین بر اساس یافتههای این طرح در تابستان ۱۳۹۶، خراسان شمالی، سیستان و بلوچستان و لرستان به ترتیب بدترین استانها برای کسبوکار و استانهای گیلان، فارس و مرکزی به ترتیب بهترین استانها برای کسبوکار نسبت به سایر استانها ارزیابیشدهاند. بر اساس نتایج این پایش در تابستان ۱۳۹۶، وضعیت محیط کسبوکار در بخش کشاورزی در مقایسه با صنعت و معدن و خدمات مناسبتر ارزیابیشده و در بین رشته فعالیتهای اقتصادی نیز رشته فعالیتهای: ۱- آموزش ۲- ساختمان ۳- اداری و خدمات پشتیبانی به ترتیب بدترین وضعیت کسبوکار و رشته فعالیتهای:۱- خدمات مربوط به تأمین جا و غذا ۲- املاک و مستغلات ۳- آبرسانی، مدیریت پسماند فاضلاب و فعالیت تصفیه به ترتیب بهترین وضعیت کسبوکار در مقایسه با سایر رشته فعالیت اقتصادی در کشور داشتهاند.
بر اساس نظریه عمومی کارآفرینی شین، شاخص ملی محیط کسبوکار ایران نیز در تابستان ۱۳۹۶، عدد ۵.۹۲ (۱۰ بدترین ارزیابی است) را نشان میدهد تا حدودی بدتر از وضعیت این شاخص در ارزیابی فصل گذشته (بهار ۹۶ با میانگین ۵.۸۱) است. بهطوریکه میانگین ارزیابی محیط اقتصادی رقم ۵.۸۴(میانگین فصل قبل ۵.۷۷) و میانگین ارزیابی محیط نهادی رقم ۵.۹۸(میانگین فصل قبل ۵.۸۴) است. نگاه اجمالی نشان میدهد که همانند فصل گذشته محیط جغرافیایی با عدد ۴.۲۴ و محیط مالی با عدد ۷.۹۳ به ترتیب مساعدترین و نامساعدترین محیطها بر اساس نظریه عمومی کارآفرینی شین بودهاند.